Vanochtend in de krant las ik een prachtige column van Frans Pollux.  Een citaat daaruit: “Nieuwe verhalen zijn van belang omdat een samenleving die geen nieuw verhaal kan bedenken, tijdens een crisis grijpt naar het oude. Voelt de liberale democratie sleets? Dan terug naar autoritaire leiders. Schuurt de globalisering? Terug naar muf nationalisme. Komen er wasbeertjes? Grenzen dicht! Het zijn ‘oplossingen’ van omdraaien en weglopen, noodgedwongen, omdat de nieuwe verhalen nog niet overtuigen. Of te weinig ruimte krijgen.”

Onderstroom van verandering

Mooi hoe Pollux , wellicht zonder de theorie van Transitiemanagement te kennen, aangeeft wat er gebeurt in de onderstroom van verandering:  Je kunt urgentie creëren met de wortel of met de stok; urgentie creëren met de stok doe je door mensen er van bewust te maken dat de oude situatie zo verschrikkelijk is dat je er heel graag van weg wil. Urgentie creëren met de wortel  doe je door een wenkend perspectief te schetsen.  Wat Pollux aangeeft is dat het vertellen van een verhaal helpt om dat wenkende perspectief in beeld te houden, ook als de verandering moeizaam verloopt. Als je het oude moet loslaten, als je nog niet weet wat er in de nieuwe situatie precies van je verwacht zal worden, dan is het logisch dat een systeem weer terugkeert naar zijn originele staat; blijkbaar is die verschrikkelijke ‘nu’ alleen niet zo verschrikkelijk  dat je er dat loslaten en dat niet weten voor kunt verdragen.  Je hebt zicht op de toekomst, een verhaal over de toekomst nodig om dat ongemak te verduren.

Verhalen vertellen

Ik heb zelf bij Mark van der Zwan van de Presentatiepartners een workshop gevolgd over het vertellen van verhalen. Ik kan iedereen die verandering begeleidt dit ook aanbevelen: https://www.depresentatiepartners.nl/

Bronnen:

De Limburger, 31-08-2020 Frans Pollux

PlanB; transitiemanagement